ładunek dodatni
Encyklopedia PWN
magnetooporowe zjawisko, zjawisko magnetorezystancyjne,
jedno ze zjawisk galwanomagnet. polegające na zmianie oporu elektr. półprzewodników i metali pod wpływem pola magnetycznego;
poliaminy, aminy biogenne,
pierwszorzędowe aminy powstające we wszystkich organizmach w wyniku dekarboksylacji (dekarboksylowanie) aminokwasów zasadowych (ornityny i lizyny).
potencjał
fiz., mat. wielkość pomocnicza służąca do opisu pola wektorowego lub tensorowego (pole fizyczne).
[łac.],
wielkość charakteryzująca pole elektryczne fazy, określana pracą niezbędną do przeniesienia jednostkowego, punktowego ładunku;
powierzchniowo czynne substancje, surfaktanty,
grupa związków chemicznych, których cząsteczki są zbudowane z 2 elementów o przeciwnym powinowactwie do wody — z części hydrofobowej (o małym powinowactwie do wody) oraz części hydrofilowej (o dużym powinowactwie do wody);
fiz. promieniowanie elektromagnetyczne (rentgenowskie, γ) i korpuskularne (cząstki α, elektrony, neutrony i in.), które przechodząc przez materię ulega rozpraszaniu lub pochłanianiu, przekazując energię atomom i cząsteczkom ośrodka, przez który przenika (i z którym oddziałuje).
